Полска почнала да се формира како стабилна единица и територијална целост во средината на 10 век под водство на пјастката династија. Првиод документиран полски лидер бил Мјешко I, бил покрстен во 966 прифаќајчи го католицизмот како нова државна религија. Во 12 век Полска се распаднала на неколку помали државички. Во 1320, Владислав I станал крал на обединетата Полска. неговиот син Казимир III, е запамтен како еден од најголемите полски кралеви.
За време на овој период, Полска била центар за миграција на евреите.
16 век во историјата на Полска е познат како “Златен век на Полска“. Ова се должи на претходното обединување на Полска со Литванија во 1386 година по бракот на принцезата Јадвига со литванскиот крал Јагело. Оваа унија се нарекувала Полско-Литванска унија. Најголемиот противник на полската држава во Западна Европа биле рицарите од Тевтонскиот ред, кои владееле со Летонија, Естонија и Прусија. Во 1410 година се дошло до војна во која Полско-Литванската унија излегла како победник. Полските грагани се гордееле со парламентарниот систем кој бил воведен во држвата и кое се одликувало со големи слободи и покрај тоа што постоела една привилегирана класа која имала власт да влијае врз избор на владетелот.
